Od prawie półtora wieku, Louisville Slugger jest synonimem amerykańskiej rozrywki. Hall of Famers, Most Valuable Players i mistrzowie World Series wymachiwali najlepszym drewnem w grze przez te wszystkie lata - i właśnie w tej chwili piszemy kolejny rozdział w historii gry.
Jako praktykant w warsztacie stolarskim swojego ojca, John A. "Bud" Hillerich wybrał się pewnego wiosennego popołudnia, aby wziąć udział w meczu Louisville Eclipse, miejskiej drużyny ligowej. Po tym jak zobaczył, że gwiazda Eclipse Pete Browning złamał swój kij, Hillerich zaproponował, że zrobi mu nowy kij w warsztacie ojca.
Bud już wcześniej robił kije. Hillerich, który sam grał amatorsko w piłkę, wykonał kilka kijów dla swoich kolegów z drużyny, a także dla siebie. Ale teraz, z Browningiem - znanym jako "The Louisville Slugger" - u boku, który podpowiadał mu, czego ma szukać, 17-latek własnoręcznie wykonał kij, który dał początek jednej z najbardziej kultowych marek w historii. Browning, trzykrotny mistrz battingu, który zakończył swoją 13-letnią karierę ze średnią .341, zadebiutował nowym kijem następnego dnia. Przerwał on swój zastój, zbierając trzy trafienia i uruchamiając łańcuch wydarzeń, których skutki odczuwane są do dziś.
Pomimo tego, że koledzy z drużyny Browninga tłumnie przybywali do sklepu Hillerich po kije, ojciec Buda widział zupełnie inną przyszłość dla firmy w poręczach schodowych, kolumnach gankowych i wahadłowych maselnicach. W latach osiemdziesiątych XIX wieku zdarzało się, że odrzucał profesjonalnych graczy szukających nowych kijów.
Bud nie ustawał jednak w wysiłkach i po pewnym czasie ojciec ustąpił wobec nieugiętego entuzjazmu syna.
W 1894 roku Bud przejął rodzinny biznes i "Louisville Slugger" został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Stanów Zjednoczonych. Jedenaście lat później, w 1905 roku, firma na zawsze zmieniła nie tylko baseball, ale i marketing sportowy, płacąc przyszłemu Hall of Famer Honusowi Wagnerowi za użycie jego nazwiska na kijach.
Przed Wagnerem żaden zawodnik nie reklamował kija, ani żaden sportowiec nie reklamował produktu sportowego. Ta praktyka jest oczywiście kontynuowana do dziś we wszystkich dyscyplinach sportowych. Od czasu podpisania pierwszego kontraktu, Louisville Slugger pracował z pokoleniami najlepszych graczy w grze, w tym: Babe Ruth, Ty Cobb, Lou Gehrig, Joe DiMaggio, Ted Williams, Jackie Robinson, Johnny Bench, Roberto Clemente, Hank Aaron, George Brett, Tony Gwynn, Ken Griffey Jr. i Derek Jeter.
Sześć lat później do J.F. Hillerich and Son dołączył sprzedawca jednego z największych kupców Hillericha, Frank Bradsby. Bud i jego ojciec byli ekspertami w produkcji kijów - ale brakowało im profesjonalnej wiedzy z zakresu sprzedaży i marketingu. Do akcji wkroczył Bradsby, który w 1916 roku został pełnoprawnym wspólnikiem firmy. W ten sposób narodziła się firma Hillerich & Bradsby Co.
Podczas I i II wojny światowej firma Louisville Slugger nie skupiała się na kijach baseballowych, lecz produkowała potrzebne uzbrojenie dla amerykańskich wojsk za granicą, odgrywając kluczową rolę w działaniach wojennych.
W latach 70-tych, biznes drewnianych kijów rozwinął się w kierunku kijów aluminiowych, które nadal stanowią główną część firmy.
Less
