Ray DeMarini był jedyny w swoim rodzaju. W wieku 40 lat gra w firmowej drużynie softballowej szybko przerodziła się w pełną obsesję na punkcie tego sportu. Aby stać się konkurencyjnym graczem w softball przy wzroście 5'6" i wadze 185 funtów, Ray wiedział, że musi trenować mądrzej, aby utrzymać się wśród innych potężnych graczy. Jego naukowe podejście do treningu, prędkość uderzenia 96 mph i bombastyczne nastawienie szybko przyniosły mu reputację dzikiego zawodnika wśród największych facetów w jego lidze.
Kiedy Ray pojawił się już na zawodowym torze, nie minęło wiele czasu, a odkrył go producent i reżyser ESPN Erich Lyttle. Będąc pod wrażeniem jego wiedzy i techniki, Lyttle zatrudnił Raya do prowadzenia serii filmów instruktażowych o softballu pod nazwą "Ray DeMarini's Reflex Hitting System" - do dziś jest to najbardziej udany film w historii ESPN.
Wykorzystując rozpoznawalność swojego nazwiska i zarobki z filmów, Ray zwrócił uwagę na stworzenie przełomowego kija o wysokiej wydajności. Miał odwagę, ale potrzebował inżyniera - lub jak to ujął Ray - "naukowca-rakietnika, który mógłby zbudować imperium za pieniądze z kieszeni".
Przyjaciel Raya, Mike Eggiman, inżynier z firmy Freightliner, był biegły w tworzeniu czegoś z niczego. Wydawał się być idealną osobą, która pomoże Rayowi zbudować imperium przy skromnym budżecie. Wkrótce DeMarini Sports zaczęło działać w stodole z podłogą z ziemi. "Nie było tam ogrzewania" - wspomina Ray - "ale co jakiś czas czuliśmy gorący oddech stojącej za nami krowy".
Obaj odnieśli wielki sukces w swojej działalności tag-team, a wraz z rozwojem firmy ich dynamika współpracy pozostała taka sama. Z Rayem u steru i Mike'm jako głównym inżynierem, firma DeMarini Sports wprowadziła na rynek serię pierwszych produktów w branży: pierwszy wysokiej klasy kij dla młodzieży, pierwszy kij z wieloma ściankami i pierwszy wysokiej klasy kij dla masywnych graczy.
Podczas gdy dyrektorzy korporacyjni konkurencji wylegiwali się w wytwornych narożnych biurach, Ray dzielił swój czas pomiędzy biuro bez okien obok klatki do gry i boisko - uderzając piłki nawet przez 6 godzin dziennie.
Ray był uosobieniem szalonego poświęcenia. Nawet po zdiagnozowaniu u niego rzadkiej formy raka w 1998 roku, Ray nadal pracował. Kiedy rak ostatecznie odebrał mu oko, nadal był na boisku, uderzając w opasce na oczach.
Intensywność i zapał Raya pozostają u podstaw firmy do dziś. Od szopy z ziemią do dzisiejszego kompleksu przemysłowego o powierzchni 80 000 stóp kwadratowych DeMarini sprawdza kamienie milowe w tempie, z którego Ray byłby dumny.
Less
